Sa isang puso na may dugo ng Puerto Rico at Africa, natutunan kong ang paglalaro sa Lucky Pig ay hindi pang-aabuso—kundi maliwan sa bawat spin. Ito ay ritwal, hindi panalo.

Hindi ko hinahanap ang jackpot—kundi ang mga sandali sa ilalim ng neon. Ang PhD ko sa game psychology ay nagturo sa akin na ang tunay na kasiyahan ay nasa paghinga, hindi sa kalokohan.

Nakararanasan ko ang pagiging maliit sa mga jackpot—hanggang sa aking natutunan na ang kasiyahan ay nasa paghinto, hindi sa pagsabay. Ang Lucky Pig ay nagturo sakin na magtagumpa nang walang takot.

Hindi lang ito paglalaro—isa itong pagkakaisa ng algorithm, tibok, at pag-asa. Sa bawat spin, nakikita ko ang liwan sa ilalim ng bituin: hindi random ang talagang tagumpay, ito ay disenyo.

Hindi ito tungkol sa luck—kundi sa ritmo. Bawat spin ay parang maliliit na pagdiriwang ilalim sa neon-purple langit, kung де di talagang casino kundi isang pagsasayaw na may kaluluwa.

Nagbago ako ang pag-scratch ng patakas mula sa isang simpleng laro hanggang sa isang ritwal ng pag-iisip. Hindi ito paniniwala—kundi pagkilos na may diin at oras. Narito ang kwento ng Lucky Pig: kung paano naging tama ang tagumpay.

Noong ako'y isang designer ng mga laro, binago ko ang kaguluhan ng gacha bilang isang sambalay. Ang aking paglalakbay ay hindi tungkol sa tala—kundi sa ritmo, pagsasadya, at mahinang kaligayhan ng paglalaro.

Noong 37 beses akong na-delete, hindi ako sumuko. Ibinuo ko ang Lucky Pig—isang RPG na puno ng kaligayahan, kultura, at pag-ibig. Hindi ito panalo: ito ay ritwal.

Noong una akong bago sa Lucky Pig, hindi ako nag-iisip ng luck—kundi data, ritmo, at talino. Natuto akong mag-plano, matiyagang tama ang bawat spin, at maging Sugar King nang walang pagsisisi.