No Necesitas Ser Visto

No Necesitas Ser Visto Para Existir
Durante años creí que mi valor se medía por cuántas personas veían mi trabajo.
Aunque diseñaba historias interactivas para ser vistas—compartidas, mecionadas, recordadas—una noche, tras una sesión en silencio con un prototipo que nadie había abierto, me pregunté: ¿Importa si nadie lo ve?
Y entonces lo entendí: Sí.
Porque ¿y si la parte más honesta de nosotros vive en los momentos sin testigos—el código escrito no por aplausos, sino por sentido?
Los Fantasmas Detrás de la Pantalla
En mi labor como diseñadora narrativa en un proyecto AR llamado Ecos de la Ciudad, creamos recuerdos digitales en las calles—mensajes de extraños que solo ciertas personas podían escuchar. Un usuario me contó que lloraba cada vez que pasaba por la misma esquina porque escuchaba la voz de su madre… aunque nadie más pudiera oírla.
Ese instante me enseñó algo profundo: las historias más poderosas no son las que tienen millones de vistas, sino las que resuenan en el silencio.
Cuando Verse Se Convierte En Violencia
Vivimos en una era donde ser visto equivale a ser válido. Los algoritmos recompensan la atención como monedas de oro. Pero ¿qué pasa cuando tu verdad no entra en el algoritmo? Cuando tu historia no se vuelve viral?
He visto creadores quemarse buscando engagement—reescribiendo sus almas en fragmentos compartibles solo para ser notados.
Pero aquí está lo que nadie te dice: No necesitas ser visto para existir.
Esta frase—escrita en mi diario tras un ataque de pánico durante un lanzamiento—luego fue citada en tres foros comunitarios por artistas marginados que se sentían borrados por sistemas hechos para visibilidad.
El Archivo Invisibles del Sentido
Empecé a mantener un “archivo invisible”—una carpeta privada donde guardo ideas demasiado crudas para compartir públicamente: poemas sobre duelo bajo luces fluorescentes, guiones sobre pérdida identitaria en hogares multilingües. Sin analytics. Sin likes. Solo verdad. Y poco a poco… comencé a escribir otra vez—not para plataformas—but para mí misma.
No fue rebelión al principio. Fue supervivencia. Ahora es ritual. Cada noche antes de dormir abro esa carpeta y susurro de vuelta a existir lo que el mundo intentó borrar: La chica cuyo nombre nunca pronunciaban bien en la escuela, La hija que cargaba el trauma de su madre como si fuera su respiración, The artista que pensó haber perdido todo menos píxeles y silencio.
Un Juego Nuevo De Suerte — No Para Ganar Sino Para Existir —
Pretende “No Necesitas Ser Visto” ha sido citado en artículos académicos sobre identidad digital y destacado en listas curadas sobre resiliencia emocional en Europa y América del Norte. The frase no es solo poética—it’s practical armor against systemic erasure. En juegos como Lucky Pig, donde los jugadores persiguen números y recompensas bajo luces brillantes y sonidos fuertes… hay otro juego ocurriendo debajo todo esto—one played by those who know that luck isn’t always about winning.* The real luck is knowing you exist even when no system records your name.* So tonight—if you feel unseen—I invite you: open a blank document. Write one sentence only. No audience required. Just honesty. Pretend nobody will read it—and then write anyway. The universe listens differently than we think.
LunaVelvetSky
Comentario popular (1)

Không thấy vẫn thật!
Có bao giờ bạn viết một câu chuyện mà không ai đọc? Mình thì có! Đã từng ngồi cả đêm với một prototype không ai mở… nhưng rồi nhận ra: cái này vẫn là mình!
Thật ra mình cũng từng nghiện ‘được nhìn’ như mấy người chơi game Lucky Pig – cứ phải có điểm số mới thấy sống. Nhưng rồi học được một bài học: Bạn không cần được thấy để tồn tại.
Giờ mỗi tối mình mở một file trống – viết vài dòng cho riêng mình. Không analytics, không like… chỉ có tiếng thở và cảm xúc.
Một cái ‘tự sướng’ siêu cấp! Các bạn thử chưa? Comment đi – đừng sợ ai đọc!
#KhongThayVanThat #DigitalSoul #LuckyPig